برای سوراخکاریِ یک شفت، انتخاب محل دقیق شروع سوراخکاری مشکل است. یکی از متداول ترین روش های ایجاد سوراخ، استفاده از دستگاه تراش و مته مرغک است. در این عملیات قطعه مورد نظر به سه نظام دستگاه بسته می شود و مته سوراخکاری توسط سه نظام مته و کلاهک های کمکی روی دستگاه تراش بسته می شود. مزیت اصلی این روش، انجام سوراخکاری دقیقا در مرکز قطعه کار مورد نظر و در راستای محور دوران آن است. برای شروع مراحل سوراخکاری ابتدا باید سطح مورد نظر برای سوراخکاری بطور کامل تراش داده شود تا برآمدگی یا فرو رفتگی نداشته باشد، پس از انجام عملیات تراشکاری، بوسیله ی مته مرغک روی سطح قطعه کار و دقیقا در مرکز آن سوراخی ایجاد میکنیم. برای ایجاد این سوراخ استفاده از مته مرغک ضروری است و بدون مته مرغک عملا انجام این مرحله بصورت دقیق غیر ممکن است. سوراخی که توسط مته مرغک ایجاد می شود به اپراتور کمک می کند که نوک مته را دقیقا در مرکز قطعه کار قرار دهد و منحرف نشود.
در گذشته مته مرغک را مته ترکیبی نام گذاری میکردند. دلیل این نام گذاری ترکیب شدن 2 مته با قطر های متفاوت یعنی مته و مته خزینه است. جنس مته مرغک عموما از نوع فولاد های تندبُر (فولاد HSS) است. مته مرغک هایی با جنس کارباید و دارای کبالت هم وجود دارند که تعداد آنها نسبت به مته های با جنس فولاد تندبُر کمتر است.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.